شکوه

به شکوه گفتم برم ز دل یاد روی تو آرزوی تو   /       به خنده گفتا نرنجم از خلق و خوی تو یاد روی تو

ولی ز من دل چو برکنی حدیث خود بر که افکنی/    هرکجا روی وصله ی منی ، ساغر وفا از چه بشکنی؟

گذشتم از او به خیره سری ، گرفته رهه مه دگری/   کنون چه کنم با خطای دلم؟ گرم برود آشنای دلم

به جز رهه او نه راهه دگر ، دگر نکنم ، خطای دگر  /  به جز رهه او نه راهه دگر ، دگر نکنم ، خطای دگر

نخفته ام به خیالی ، نخفته ام به خیالی که می پزد دل من/  خمار صد شبه دارم ، خمار صد شبه دارم ، شراب خانه کجاست؟!!!